شاید تابحال به چشمتان نخورده باشد که جایی نوشته باشند "با سکوت کردن خواهید مُرد". تا بوده و خواهد بود از حسنات سکوت گفته اند و می گویند. سکوت یک امنیت عجیب به همراه خودش دارد. که سکوت کننده را در یک مأمن حفظ می کند و جای هیچ گله و شکایتی علیه شما باقی نمی گذارد و عینا در مقابل بهانه و توجیه برای هر شبهه ای را به نفعتان آماده می کند. من از سکوتی حرف می زنم که در برابر آبرو و حیثیت انسان ها اختیار می کنید. من سکوتی را می گویم که شاید اولین جایی باشد که شما را برای انتخابش مؤاخذه می کنند. من یک روزی ایستادم و قطره قطره چکیدن آبروی آدمی را تماشا کردم و سکوت کردم. یک سکوت ِ دردآور. شاید در آن لحظه خدا بیشتر از همیشه از من ناامید شد. سنگینی اندوه آن سکوت شاید تا همیشه با من باشد. شاید تا آخرین لحظه یک دلشوره عجیبی مرا به تنگنا بکشاند و بارها این سوال را از خودم بپرسم که "آیا گناه آن همه تهمتی که جاری شد، به منی که سکوت اختیار کردم و خودم را در یک نقطه امن نگه داشتم خواهد رسید یا نه؟
/ قضاوت ممنوع /